Biuro Spraw Beznadziejnych

Polecam tego dowcipnego i bardzo spostrzegawczego standupa jeśli chce się dowiedzieć czegoś o mentalności szwedzkiej – mówi po angielsku i jest przemiły

Krakowski temat dominował w koncercie w katedrze w tym roku. Był hejnał, lajkonik, krakowiacy i szopki.

W piątek ok lunchu chciałam zjeść zdrowe lody bezlaktozowe. Twarde jak kamień więc użyłam świeżo naostrzonego noża, żeby je wydłubać. Wydłubałam sobie głęboką dziurę w dłoni między kciukiem a palcem wskazującym. Chyba zrezygnuję ze zdrowego jedzenia, bo nie wychodzi mi na zdrowie.

chyba lepiej nie można było tego nakręcić

Język slangowy leci do przodu aż dostaję zadyszki. W zeszłym roku “sztos” został najpopularniejszym wyrazem, a ja musiałam sprawdzać co to w słowniku slangu Wydaje się że to pozytywne znaczenie jest dominujące “ale kozak, po prostu sztos”

Nie znalazł wielkiego poparcia w głosowaniu tegorocznym “dwudzionek” zamiast weekendu. Sądzę że słusznie bo niedługo będzie trójdzionek. Wygrał “xD” Wyraża egzaltowany śmiech lub zdziwienie, np

– Polewa z tego zioma

– No xD
Powstał jako symbol uśmiechu, ale pojawia się również w języku mówionym jako “iksde”.

Mnie bardzo podoba się “smartwica”, czyli uzależnienie od smartfona. Ale najciekawszym tworem jest czasownik “odjaniepawlić” tzn zdarzyć się niespodziewanie. Powstał jako reakcja na “aktywizm” w przestrzeni publicznej. Najczęściej występuje jako pytanie “Co tu się odjaniepawla?”

… kiedy oglądam generała Jaruzelskiego ogłaszającego wprowadzenie stanu wojennego. 36 lat temu stałam jak wmurowana przed telewizorem i myślałam sobie, że gdyby nie było języka to temu panu nie udałoby się stworzyć tej sytuacji. Zrozumiałam wtedy siłę stwórczą mowy, choć jej teoretyka Austina czytałam dopiero później na studiach w Goteborgu.
Ludzkość tworzy narzędzia, ale każdy kij dwa końce ma: energię atomową można wykorzystać do ogrzania lub spopielenia, język bywa śpiewem aniołów ale też bełkotem diabłów. W dodatku uchodzi to bezkarnie diabłom. Baczyński:

jakie szczęście że nie można tego dożyć
kiedy pomnik ci wystawią bohaterze
i morderca na nagrobkach kwiaty złoży.

Pan generał zadecydował o losie mojej rodziny. Brat był prawie w drodze na prom do Świnoujścia, ale nie dojechał i został w Szwecji, a my przyjechaliśmy do nich. I tak uciekając od socjalizmu znaleźliśmy się w najbardziej socjalistycznej demokracji.

Zadecydował też o skróceniu życia 56 młodych ludzi. I nie były to “jakieś bijatyki” i nikt nie “dochowywał jakiejś kultury w tym całym wydarzeniu”. Brutalna machina władzy wypuściła na nas nafaszerowanych wódką i narkotykami zomowców. Pamiętam.
Wraz z ogłoszeniem stanu wojennego pracownicy szli do swoich przedsiębiorstw na strajk okupacyjny. Marek poszedł z kocykiem koczować w miejscu swojej pracy, w budynku dla inżynierów przedsiębiorstwa Telpod, trochę oddalonego od głównych budynków tego dużego przedsiębiorstwa państwowego. Patrzyłam przez okno jak moją małą ulicą jadą czołgi rozbić strajk w Telpodzie. W sypialni spał spokojnie 3-letni Maciuś, a w Telpodzie brutalnie bito robotników, na inżynierów nie mieli na szczęście czasu.

Dziennikarz, który sam określa siebie libertariańskim marksistą lub trockistą, a walczy zawzięcie z aktualną lewicą, zadaje jej ważne pytanie: czy masz zaufanie do przeciętnego człowieka?
Moim zdaniem odpowiedź na to pytanie to aktualnie najważniejszy podział polityczny.

Największa wyspa w archipelagu hawajskim nazywa się Hawaii, lub the Big Island. Zbudowana jest z pięciu niezależnych gór wulkanicznych: Kīlauea (czynny), Mauna Loa (czynny), Hualālai (drzemiący), Mauna Kea (drzemiący), Kohala (wygasły).
To jest krater w olbrzymiej kalderze Kilauea, tam byliśmy.
Tak wygląda z góry w dzień
tak w nocy
A jak się to gotuje można zobaczyć tu
Jest to jedno z czterech stałych jezior lawowych, tzn jezior z płynnego bazaltu. Wybuch w 2008 roku poszerzył krater do 900m średnicy, czyli oberwało się kilka ok 30 metrową wyrwę w brzegu krateru, wokół którego odbywały się jeszcze wtedy wycieczki!
Kroczyliśmy też po nowopowstałej ziemi – lawa zastyga nad morzem i dodaje terenu wyspie. Ziemia tam gdzie chodziliśmy miała ok. 20 lat, a już jest zabudowana domkami.
Firma podróżnicza która nas zabrała na tą wycieczkę zapomniała zapłacić roczną opłatę za wjazd do parku wulkanicznego. Od czego jest jednak polska pomysłowość: przewodnicka Ola załatwiła nam autostop do krateru. Niektórzy jechali kabrioletem Corvette, inni na pace otwartej furgonetki.
Byliśmy też pod wodospadem Akaka – 135 m!

Ależ było pięknie. Koncert odbył się w sobotę 2 grudnia przy wypełnionej katedrze i z fantastycznymi atrybutami krakowskimi: szopki i lajkoniki. Oprócz tego chodziły żywe atrybuty: krakowiak i krakowianka, krakowianeczka i żywy lajkonik! Był też hejnał. Nie wiedziałam że hejnał w radio to najstarsza muzyczna audycja radiowa – nadawany jest od 1927 roku. Samo słowo pochodzi z węgierskiego i znaczy wschód słońca. Nie wiedziałam też, że legenda pochodzenia hejnału okazuje się jest dosyć nowa, gdzieś z lat dwudziestych ostatniego wieku. “I enlighet med en populär 1900-talsskröna blåste en vakt i Mariakyrkans torn alarm, då tartarer närmade sig Kraków under den mongoliska invasionen 1241. Stadsportarna stängdes och tartarernas överrumplingsförsök misslyckades. Trumpetaren blev emellertid träffad i strupen av en pil, vilket enligt legenden är förklaringen till dess plötsliga avbrott”.

Pochodzenie tradycji lajkonika też jest ponoć niejasne. Legenda głosi, że włóczkowie ostrzegli miasto przed atakiem Tatarów. Są też inne wersje. “The Tatars arrived at the city gates at night in 1287, but chose not to attack the city until morning and instead camped along the Vistula. Some locals transporting wood on the river (włóćzkowie) saw them and decided to play a joke on the city. They entered the city gates and dressed up like Tatars on horses trying to scare people into thinking the gates were breached. To the relief of the people of the city their true identity was soon discovered and the incident’s popularity led the mayor to declare this to be an annual celebration.”

Najstarsza wzmianka o pochodzie Lajkonika pochodzi z 1700 roku. Harce stały się tak frywolne, że w 1787 roku biskup nakazał by bractwa i cechy brały udział w procesji “bez wymysłów, bez strojów dziwacznych lub nadto światowych, albo do śmiechu pobudzających, ale aby były podług myśli i ustaw Kościoła Bożego, zagrzewająca do cnót chrześcijańskich i pobożności”. A tu obchody namalowane przez Stachowicza w 1818 roku.

W Waikiki mieliśmy apartamenty w kompleksie Banyan, godne polecenia. Tu pozujemy w hallu
Taki widok z okna w Waikiki, Honolulu, miała Jagoda z Januszem.
Toteż tam spotykaliśmy się na party.
Wieczorem zbieramy się przy plaży
bo tam są tańce hawajskie
W dzień plaża, tu jej północny koniec
a tu południowy z trawką pod palmami, i bardzo szczupłe sylwetki

Dalej nie śpię.

Nasza przewodniczka po wyspie udawała pewną siebie i swoich wiadomości. Na moje pytanie o enklawy niezależne od USA i zarządzane przez Hawajczyków, dostałam odpowiedź, że takich nie ma. Wyspa Ni’ihau nazywa się zakazaną wyspą właśnie dlatego że jest w prywatnym posiadaniu Hawajczyków. Nie ma na niej cywilizacji typu zachodniego: nie ma elektrowni, bieżącej wody, sklepów, poczty. Wypasa się owce, robi ozdoby z muszelek i mówi się tu po hawajsku.

A hawajski jest językiem wymierającym. Liczba użytkowników hawajskiego spadłaod przedostatniego wieku z 37000 do 1000, z czego połowa użytkowników jest już w wieku co najmniej 70 lat.

Gdyby p. Ola poznała trochę historii, choćby tej związanej z atakiem na Pearl Harbour to wiedziałaby o wyspie zakazanej. Rozegrał się tam bowiem dramat mrożący krew w żyłach. Konsekwencją tego incydentu było internowanie 120000 obywateli amerykańskich japońskiego pochodzenia.

7 grudnia 1941 roku tuż po pierwszym ataku na Pearl Harbour, na wyspie ląduje awaryjnie japoński myśliwiec. Jest wystawiony w muzeum w Pearl Harbour.
Mieszkańcy nic nie wiedzący o ataku przyjęli go przyjaźnie. A mieszkańców było 136, sami rdzenni Hawajczycy oprócz 3 osób japońskiego pochodzenia. I tu mamy przykład jak kończy się wielokulturowość kiedy ma się nóż na gardle.

Kiedy mieszkańcy dowiedzieli się o ataku na Pearl Harbour, zaaresztowali pilota, zabrali mu broń i dokumenty. Pan Harada – jeden z Japończyków mieszkający na wyspie zabił strażnika hawajskiego żeby uwolnić pilota. Zostało to jednak odkryte i w szamotaninie zabity został pilot a Harada popełnił samobójstwo. Kiedy wojsko przybyło na wyspę aresztowano żonę Harady i drugiego Japończyka. Zostali tylko rdzenni Hawajczycy.

Pearl Harbour jest przedstawione iście hollywoodzko. W zasadzie to co pozostało po tej epokowej klęsce amerykańskiego wojska to zatopiony wrak.
Wokół tego stworzono olbrzymi zespół do zwiedzania, fantastyczny film prezentowany na samym początku, pomnik zabitych na wraku pancernika Arizona. Gdybyż tak nasze władze w ferworze patriotycznym urządziły tak świetnie Westerplatte to mieszkańcy bardzo by się wzbogacili na obsłudze turystów.
Przegrana była iście epokowa, strona amerykańska poniosła ok. 43 razy większe straty:
po japońskiej stronie poległo 55 lotników, 9 marynarzy, 1 wzięty do niewoli,
po amerykańskiej stronie zabitych zostało 2345 żołnierzy, 68 cywilów, rannych 1247 żołnierzy i 35 cywilów.
Sławny nasz Jan Karol Chodkiewicz pod Białym Kamieniem położył trupem 3000 Szwedów przy 150 strat własnych, tzn zadał tylko 20 krotnie większe straty.

Japończycy mieli dużo szczęścia. Radary wykryły bowiem nadlatujące eskadry, ale ktoś powiedział, że to lecą nasi z Kalifornii. Przed nalotem amerykański niszczyciel USS „Ward” dostrzegł jeden z lilipucich japońskich okrętów podwodnych próbujących wślizgnąć się do Pearl Harbor, powiadomił oficera dyżurnego i rozkazano otworzyć ogień. Trafiono kiosk okrętu, po czym ten zatonął. Jednak dowódca niszczyciela pełnił swój pierwszy patrol morski jako kapitan niszczyciela, więc oficer dyżurny zignorował jego ostrzeżenie, myśląc iż zobaczono wieloryba.

Ale to nie jest Hawaj, bo on pochodzi z Tonga, a przynajmniej jego strój. Słabo rozróżniałam te ciepłe kraje przed podróżą, a i teraz mi się mylą. Byliśmy w Poli-nezji, czyli z greckiego “wiele-wysp”

a z Hawajów zaliczyliśmy dwie wyspy: wyspę Oahu i wyspę Hawai’i zwaną Wielką Wyspą.

A leci się tam długo. Szczególnie jak złapie mgła w Londynie i zamiast wylecieć z Landvetter zmuszone byłyśmy się bawić w pilotów i z pilotami brytyjskimi. Danusi trudno się było dostać do kokpitu
za to Marta dostała nawet czapkę brytyjską do zmierzenia.
Na Heathrow nie pozostało nam nic innego niż tankować, bo przez opóźnienie uciekł nam samolot do Los Angeles.Polecieliśmy za karę do Nowego Jorku, gdzie przymusowo spędziliśmy noc w hotelu.

Teraz wreszcie może zasnę, mój zegar hawajski wskazuje godzinę 12:30 w południe.

CDN

Chciałam połączyć Wszystkich Świętych z Halloween, żeby wnuki miały coś charakterystycznego dla tego święta – na pomarańczowo. Okazało się, że przeważył Halloween, jedyny ślad Wszystkich Świętych to postawienie światełek pod drzewami upamiętniającymi naszych rodziców. Nie nadawałam się na matkę i nie nadaję się na babcię.

….Proszę o wsparcie, bo już tego nie wytrzymam. Zawiodłem jako ojciec i mężczyzna. Niedawno mój 20-letni syn oświadczył, że jest heteroseksualistą i spotyka się z dziewczyną. Starałem się wychować go w duchu nowoczesnej tolerancji i postępu, wolnej od zaściankowego, katolickiego zabobonu. W domu dbałem, aby zawsze były nowoczesne i rzetelne periodyki do czytania- Wyborcza, Newsweek, z których mój syn poznawał świat. Zamiast Misia Uszatka oglądaliśmy Kropkę nad i, Szkło kontaktowe i Tomasz Lis na żywo. Na zabawy choinkowe w szkole synka przebieraliśmy za geja, a nie kowboja albo policjanta. Kiedy syn powiesił nad łóżkiem plakaty Pameli Anderson, Bruce`a Lee i samochód rajdowy, zerwałem je i powiesiłem Eltona Johna, Kazimierę Szczukę i Magdalenę Środę. Po cichu marzyłem, że syn zostanie prominentnym działaczem gejowskim. Marzyłem o tym, aby pewnego dnia przedstawił mi swojego chłopaka. Nieśmiało liczyłem, że zwiąże się z Afro-Europolakiem lub Europolakiem wyznania Mojżeszowego. Puchłem z dumy na myśl o tym, jak nowoczesny i postępowy będzie mój syn. Oczyma wyobraźni widziałem go w lateksowym ubraniu dumnie paradującego obok Biedronia w pierwszym rzędzie parady gejowskiej. A tu taki zawód mnie spotkał! Próbowałem nakłonić go do jakiegoś zamanifestowania nowoczesności, np. apostazji, ale nie chce o tym słyszeć. Spalę się ze wstydu przed moimi wykształconymi i nowoczesnymi znajomymi. Gdybym to tylko przewidział, nakłoniłbym moją partnerkę życiową do usunięcia niewdzięcznego płodu. Uniknęlibyśmy wstydu a i status społeczny dzięki aborcji by się nam podniósł.

Czy są jakieś grupy wsparcia dla rodziców, których dotknęła podobna tragedia? Może organizacja Nigdy Więcej pomoże? Chciałbym wyleczyć syna, ale nie wiem gdzie się udać.

Już wiem co to jest palec trzaskający, po angielsku trigger finger, czyli palec cynglowy.
To jest taka przypadłość stanu zapalnego ścięgna – powstaje obrzęk, ból i trzaskanie przy ruchu.

W związku z odrzuceniem przez sąd zakazu żebrania wydanego przez komunę Vellinge w Szwecji dowiedziałam się, że istnieje rozróżnienie przypadkowego żebrania i żebrania profesjonalnego. To drugie nazywa się bettleri.
Język waży, szczególnie w prawodawstwie.
Komuna odwołała się od decyzji sądu do wyższej instancji. Ciąg dalszy nastąpi.

Szumiał las, śpiewał las,
gubił złote liście,
świeciło się jasne słonko
chłodno a złociście…
Rano mgła w polu szła,
wiatr ją rwał i ziębił:
opadały ciężkie grona
kalin i jarzębin…
Każdy zmierzch moczył deszcz,
płakał, drżał na szybkach…
I tak ładnie mówił tatuś:
– Jesień gra na skrzypkach…

… tak odbierałyśmy publiczność w pierwszej części naszego występu w Grill Taverna. Jola się bardzo napociła aż w końcu trochę się rozkręcili, ale trzeba było postawić im do wyboru prawo: czy biją kabaret czy brawo.

Wojtek jako Towarzysz Rudy zdobył sobie najwięcej zwolenników, sprawdźcie na FB Grill Taverna

Stabilizacja motylka to szpilka

Gęby za lud krzyczące sam lud w końcu znudzą.
I twarze lud bawiące na końcu lud znudzą.
Ręce za lud walczące sam lud poobcina.
Imion miłych ludowi lud pozapomina.
Wszystko przejdzie. Po huku, po szumie, po trudzie
Wezmą dziedzictwo cisi, ciemni, mali ludzie.

Koniecznie zobaczyć!!! Ale przed seansem lepiej się trochę znieczulić, bo film jest bardzo mocny, nie w stylu hollywoodzkim. W roli głównej: Wojna. Statyści to żołnierze i cywile. Powiew historii łatwo zdmuchnie każdego, admirała, szeregowca czy cywila. Jedyne co człowiek może przeciwstawić walcowi historii to wolna wola. Mimo paraliżującego lęku wybrać zachowanie godności ludzkiej.

Nie wiem jak to robią twórcy filmu, ale widownia boi się razem z żołnierzami, jesteśmy na wojnie. Muzyka przyczynia się do tego walnie, ale tylko przyczynia. Wszystko tu współgra: oszczędność dialogów, dźwięk, filmowanie z perspektywy pojedynczego żołnierza, itd.

Ujęcia z lotu ptaka pokazują poprawne kolejki grenadierów, strzelców, itd, na plaży. Po każdym bombardowaniu ustawiają się porządnie ponownie do kolejek oczekujących na łodzie ewakuacyjne. 400000 żołnierzy na plaży śmierci i nie powstaje chaos, silniejsi się nie przepychają? Czy tak byłoby też dzisiaj?

Nie ma tu bohaterów, są tylko ludzie, którzy nie zgadzają się na pomiatanie sobą przez historię. Admirał nie ucieka ostatnią łodzią do Anglii – zostaje walczyć z Francuzami. Właściciel jachtu wyrusza ze spokojnego wybrzeża Anglii wprost w zawieruchę wojenną, żeby ratować żołnierzy brytyjskich okrążonych na plaży w Dunkierce kordonem wojsk niemieckich. Żołnierz walczy o przeżycie starając się nie stracić przy tym godności ludzkiej. W tej bezlitosnej cielesnej walce wręcz ze śmiercią nie ma miejsca na jakąś ojczyznę. Jest ona raczej gdzieś w podświadomości – bez walki nie będzie do czego wracać bo obcy zajmą twój dom.

Cóż za chichot historii. Obcy np w Nacka zajmują domy wraz ze swoim haremem. Mało – sami im za to płacimy. Jak bardzo różni się to od mentalności z Dunkierki. Czy są jeszcze mężczyźni gotowi stawić życie w obronie wspólnoty, tradycji? Ale jakiej wspólnoty, jakiej tradycji skoro w nastałej nam epoce nomadyzmu jesteśmy bez korzeni. Każdy emigrant się do tego przyczynia, ja też, nie tylko właściciel haremu w Nacka.

Jordan B. Peterson po polsku, jak zwykle fenomenalny