Biuro Spraw Beznadziejnych

Naszą choinkę zainspirowała przygoda z Babsi. Są na niej tylko zwierzątka, będziemy z nimi gadać o północy.

Poszłam do lasu nad nami z Babsi, którą dostałam pod opiekę od sąsiadów.

Babsi zwietrzyła sarnę i tak szarpnęła smyczą, że mi ją wyrwała z ręki. Pognała z prędkością dźwięku. Próbowałam za nią pobiec, bez sensu. Wołałam i gwizdałam. W końcu wróciłam do domu, zadzwoniłam na policję i do właścicielki Maji. Okazuje się, że Babsi nie pierwszy raz pochłonęły lasy za naszym domem. Na szczęście trafia sama z powrotem. Tak też się stało: wróciła zabłocona, z zerwaną smyczą, ale cała.

15 grudnia 2024 w centrum handlowym Nordstan chór o długiej nazwie śpiewał z radością kolędy. Bardzo się to podobało “multikulturalnej” publiczności.

Wyzwoliciel Syrii był jeszcze niedawno na liście terrorystów jako Ahmed al-Sharaa. Teraz zmienił nazwisko na Abu Mohammed al-Jolani, zmienił też “image” i opowiada się za tolerancją.

Jak to się dzieje, że kraje na bliskim wschodzie zastępują jednego dyktatora drugim? Jak to się dzieje, że nie wszystkie społeczeństwa dojrzewają do samorządu? Czy wszędzie będzie kiedyś Szwajcaria, czy jest to wyjątek?

Pracuje przecież pod ziemią. Niektórzy mówią, że dlatego że “ziemniak” był już zajęty. A dzieci tworzą cudne neologizmy: KOPALNIK.

Ciekawe kiedy wprowadzi się w tym zawodzie wreszcie parytet?

Kiedy doła masz i chandrę, ^{When you’re down and troubled}
chcesz by ktoś pocieszył cię, ^{And you need some lovin’ care}
bo wszystko, no wszystko idzie źle. ^{And nothin’, nothin’ is goin’ right}
Przymknij oczy, o mnie myśl, ^{Close your eyes and think of me}
a wnet pojawię się, ^{And soon I will be there}
by najcięższe chmury rozgonić ci. ^{To brighten up even your darkest night}

Starczy tylko, że zawołasz ^{You just call out my name}
a na skrzydłach przylecę by ^{And you know, wherever I am}
cię pocieszyć i zobaczyć znów. ^{I’ll come runnin’ To see you again}
Zimą, wiosną, latem, jesienią, ^{Winter, spring, summer or fall}
wezwij mnie tylko imieniem – ^{All you have to do is call}
przyjacielu będę gotów ^{And I’ll be there yes I will}
i stawię się! ^{You’ve got a friend!}

Kiedy niebo nad tobą ^{If the sky above you}
w kłąb chmur zamienia się, ^{Grows dark and full of clouds}
i wiatr północny zaczyna duć. ^{And that old north wind begins to blow}
Nie martw się, nie marszcz brwi, ^{Keep your head together}
tylko zawołaj mnie, ^{And call my name out loud}
a wnet zapukam do twych drzwi. ^{Soon you’ll hear me knockin’ at your door}

Starczy tylko, że zawołasz ^{You just call out my name}
…

Więc jak napisać wiersz dla Martusi?
Choćbyś się skichał, słowa wykrztusił,
nie oddasz przecież jej charakteru.
Ech! Szkoda nawet na to papieru.

Słowom wymyka się ta istota.
Jak dym nieuchwytna, sama dym dmucha.
Choć ma alergie, ma też i kota.
Same sprzeczności: silna czy krucha?

Zawsze na luzie a jednak zdąży.
Weźmie do kina, temat podrąży.
Zadzwoni z troską, zrobi nam afisz,
w firmie zażegna ciężki paraliż.

Skąd ta energia, taki hart ducha?
Może stróż anioł tego pilnuje
I w serce Marty gwiezdny pył dmucha,
Tak ze paliwa jej nie brakuje?

No, to się zgadza, wszak mówi Wojtek,
że instrumenty z nas są dmuchane.
Ale kto dmucha? Nie siejmy plotek,
Te fakty nie są nam dobrze znane.

Jak by nie było Marta ma parę.
Potrafi pomoc kiedy potrzeba.
Cóż, mogę tylko w górę wznieść czarę,
A chciałabym jej przychylić nieba.

… z bezstresowym wychowaniem rośnie mój stres gdy wychodzę wieczorem na ulicę.

wracać z powrotem, cofać do tyłu, wspólnie razem, pierwszy debiut, ja osobiście, akwen wodny, geneza powstania, prawdziwe fakty, fakt autentyczny, miesiąc czasu, kontynuować dalej, trwać nadal, pełny komplet, prezent za darmo, niemniej jednak, sam jeden, bo dlatego że, lub ewentualnie …

Wydawnictwo Verbum w Norwegii nie będzie sprzedawać książki Selmy Lagerlöf “Legendy chrystusowe”. Książka została uznana za rasistowską. (Förlaget Verbum i Norge slutar att sälja Selma Lagerlöfs bok ”Kristuslegender”. Boken har fått kritik för att vara rasistisk.)

Książka z 1904 roku. Ciekawe kiedy zakazana zostanie Biblia. Ja osiągnęłam już taki poziom rasizmu, że nie dopuszczam do siebie czarnych myśli.

Wszystko tu funkcjonuje bez zarzutu. Ludzie szczerze uprzejmi, nie jak górale do ceprów. Nie ma komarów, brudu przyklejającego się do rąk. Mniej tu islamu niż w Goteborgu. Przyjemna wycieczka z ekipą z Polski.

W samolocie do Agadiru nawiązuje rozmowę z sąsiadem. -Trochę zimno w tym samolocie. – No nie ma się co dziwić – przecież -52 stopnie na zewnątrz. Mówimy tym samym językiem, ale chyba nie pogadam.

W Agadirze boski masaż, basen. O świcie ruszamy na północ przez przełęcz w górach Atlas. Tu jest najwyższy szczyt całej zachodniej Afryki  – 4167m. Zimno jak cholera, wiatr, mgła. Wszyscy rzucają się do walizek po puchowe kurtki.

Marakesz mówi po polsku: “radio maryja – big masakra”, “madame chodź tu, za darmo”, “Lewandowski”. Tak dużo tu turystów z Polski, że właściciel zielarni przedstawia nam swoje produkty płynnie i dowcipnie po polsku, tyle że nie deklinuje: “z kurkuma bez czarny pieprz”. Ma specjały na wszystko: na herpes, hemoroidy,  grzybicę, a każdy środek jest też świetny na pamięć.  Nikt nie oparł się urokowi tego zielarza, wszyscy wychodzą z siatami, ja też. Kupiłam np skrystalizowany wyciąg z eukaliptusa do inhalacji. Przyda sie w saunie.

Odwiedzamy szkołę koraniczną Ben Youssef’a. Trudno sobie wyobrazić lepsze miejsce do medytacji, ale my tylko kamerujemy.

Krystyna nas pilotuje. Opowiada kwiecistym językiem o tym wspaniałym kraju. “Marakesz to bijące jądro i  soczewka Maroka”. Aby jak najdłużej mówić stosuje synonim po synonimie. O rzemieślniku w souku “i on będzie szył, przyszywał, naszywał te pasy, taśmy, naszywki”.  Wylicza wszystkie alternatywy: “kefti przyrządza się na otwartym ogniu, na gazie, na płycie elektrycznej”. 

Nie było sejfu w hotelu więc sprytnie schowałam kosztowności w lodówce. Okazało się rano, że komórka przetrwała ten zimny chów, choć ociekała wodą po wyjęciu. 

Z Marakeszu do Casablanki. Okazuje się, że oprócz nazwy nie ma nic wspólnego z filmem. Kręcony był w Los Angeles, w czasie wojny. Ani Bogarta ani Bergman tu nie było. Za to jest jeden z największych meczetów na świecie.  Hassan II zbudował w 1986 roku typowy “skrytbygge” czyli budowlę szpanerską. W głównej nawie meczetu ćwiczę jogę. Na zdjęciu przed rzeźbionymi bramami z tytanu – a mnie biedulę stać było tylko na 4 klamerki tytanowe do ramionach.

Z tego 5 milionowego molocha jedziemy przez małe miasteczka Larache i Asilah, do Tangeru. Tanger jest wspaniały, ma taki “vibe”, że tu mogłabym zamieszkać. Rozciąga się szeroko na zboczach. Niepozorne drzwi prowadzą nas do skromnej kafejki na tarasie wysoko nad miastem z fenomenalną panoramą.

Jedziemy dalej do błękitnego miasta Chefchaouen. Od lipca tego roku legalna jest produkcja marihuany, ale nie na jointy, choć są tu wszechobecne zapachem. Obok nas w kawiarence siedzi towarzystwo i kopci marychę. Oferują mi haszysz ale kończy się na tym, że dostaję macha od faceta z dredami.

Jedziemy do tzw stolicy duchowej – Fezu. Tu produkuje się ceramikę oraz garbuje skóry. Ale śmierdzi! Mnie się tu nie bardzo podoba. Kultura tutejsza to przeciwny biegun do japońskiej. I takie też jest rękodzieło tutejsze – przeciwieństwo perfekcjonizmu japońskiego, ale z daleka ładne.

Wracamy przez Marakesz. Tu na placu kręcą się tzw figuranci terenowi. To nomenklatura używana w liście wypłat dla lajkoników w Krakowie. Tutejszy lajkonik to albo barwny nosiwoda, bębniarz kręcący kutasem na fezie, zaklinacz kobry, itp.

Kończymy w Agadirze na all inclusive w kompleksie Riu Tikida Dunas. Jest super. Gramy w taboo. Janusz pierwsze miejsce: instrument na którym gra piękna … w piosence Skaldów? Skrzypce. Lidka drugie miejsce: olbrzymi stwór przebywa w mokrym ale nie w morzu? Tadeusz wymienił słonie, żyrafy, nawet dinozaury, ale tu chodziło o wieloryba. Przebywa w oceanie, nie w morzu.

W Agadirze jest świetny souk, bardzo wygodny w porównaniu do innych. Szerokie alejki, nie tak że trzeba się przeciskać z osłami tak jak w Marakeszu i Fezie. Jest absolutnie wszystko, oprócz chwostów, to poniżej to souk w Marakeszu.

Chyba tu jeszcze kiedyś wrócę. Choćby po to żeby z Monią karmić koty.

Nadal to tylko wstępne wyniki wyborów, ale już teraz ocenia się, że czerwoni zdobędą 312 głosów elektoralnych a niebiescy 226. Takiej obsuwy demokratów dawno nie było. Nawet tradycyjnie niebieskie stany wybrały zmianę kursu. Trump team ma teraz dużo do roboty.

A Europa nadal przemądrzała i długo będziemy czekać żeby zmądrzała.

Ja się plasuję w 2%, obojętne po lewej czy po prawej.