Biuro Spraw Beznadziejnych

W Waikiki mieliśmy apartamenty w kompleksie Banyan, godne polecenia. Tu pozujemy w hallu
Taki widok z okna w Waikiki, Honolulu, miała Jagoda z Januszem.
Toteż tam spotykaliśmy się na party.
Wieczorem zbieramy się przy plaży
bo tam są tańce hawajskie
W dzień plaża, tu jej północny koniec
a tu południowy z trawką pod palmami, i bardzo szczupłe sylwetki

Dalej nie śpię.

Nasza przewodniczka po wyspie udawała pewną siebie i swoich wiadomości. Na moje pytanie o enklawy niezależne od USA i zarządzane przez Hawajczyków, dostałam odpowiedź, że takich nie ma. Wyspa Ni’ihau nazywa się zakazaną wyspą właśnie dlatego że jest w prywatnym posiadaniu Hawajczyków. Nie ma na niej cywilizacji typu zachodniego: nie ma elektrowni, bieżącej wody, sklepów, poczty. Wypasa się owce, robi ozdoby z muszelek i mówi się tu po hawajsku.

A hawajski jest językiem wymierającym. Liczba użytkowników hawajskiego spadłaod przedostatniego wieku z 37000 do 1000, z czego połowa użytkowników jest już w wieku co najmniej 70 lat.

Gdyby p. Ola poznała trochę historii, choćby tej związanej z atakiem na Pearl Harbour to wiedziałaby o wyspie zakazanej. Rozegrał się tam bowiem dramat mrożący krew w żyłach. Konsekwencją tego incydentu było internowanie 120000 obywateli amerykańskich japońskiego pochodzenia.

7 grudnia 1941 roku tuż po pierwszym ataku na Pearl Harbour, na wyspie ląduje awaryjnie japoński myśliwiec. Jest wystawiony w muzeum w Pearl Harbour.
Mieszkańcy nic nie wiedzący o ataku przyjęli go przyjaźnie. A mieszkańców było 136, sami rdzenni Hawajczycy oprócz 3 osób japońskiego pochodzenia. I tu mamy przykład jak kończy się wielokulturowość kiedy ma się nóż na gardle.

Kiedy mieszkańcy dowiedzieli się o ataku na Pearl Harbour, zaaresztowali pilota, zabrali mu broń i dokumenty. Pan Harada – jeden z Japończyków mieszkający na wyspie zabił strażnika hawajskiego żeby uwolnić pilota. Zostało to jednak odkryte i w szamotaninie zabity został pilot a Harada popełnił samobójstwo. Kiedy wojsko przybyło na wyspę aresztowano żonę Harady i drugiego Japończyka. Zostali tylko rdzenni Hawajczycy.

Pearl Harbour jest przedstawione iście hollywoodzko. W zasadzie to co pozostało po tej epokowej klęsce amerykańskiego wojska to zatopiony wrak.
Wokół tego stworzono olbrzymi zespół do zwiedzania, fantastyczny film prezentowany na samym początku, pomnik zabitych na wraku pancernika Arizona. Gdybyż tak nasze władze w ferworze patriotycznym urządziły tak świetnie Westerplatte to mieszkańcy bardzo by się wzbogacili na obsłudze turystów.
Przegrana była iście epokowa, strona amerykańska poniosła ok. 43 razy większe straty:
po japońskiej stronie poległo 55 lotników, 9 marynarzy, 1 wzięty do niewoli,
po amerykańskiej stronie zabitych zostało 2345 żołnierzy, 68 cywilów, rannych 1247 żołnierzy i 35 cywilów.
Sławny nasz Jan Karol Chodkiewicz pod Białym Kamieniem położył trupem 3000 Szwedów przy 150 strat własnych, tzn zadał tylko 20 krotnie większe straty.

Japończycy mieli dużo szczęścia. Radary wykryły bowiem nadlatujące eskadry, ale ktoś powiedział, że to lecą nasi z Kalifornii. Przed nalotem amerykański niszczyciel USS „Ward” dostrzegł jeden z lilipucich japońskich okrętów podwodnych próbujących wślizgnąć się do Pearl Harbor, powiadomił oficera dyżurnego i rozkazano otworzyć ogień. Trafiono kiosk okrętu, po czym ten zatonął. Jednak dowódca niszczyciela pełnił swój pierwszy patrol morski jako kapitan niszczyciela, więc oficer dyżurny zignorował jego ostrzeżenie, myśląc iż zobaczono wieloryba.

Ale to nie jest Hawaj, bo on pochodzi z Tonga, a przynajmniej jego strój. Słabo rozróżniałam te ciepłe kraje przed podróżą, a i teraz mi się mylą. Byliśmy w Poli-nezji, czyli z greckiego “wiele-wysp”

a z Hawajów zaliczyliśmy dwie wyspy: wyspę Oahu i wyspę Hawai’i zwaną Wielką Wyspą.

A leci się tam długo. Szczególnie jak złapie mgła w Londynie i zamiast wylecieć z Landvetter zmuszone byłyśmy się bawić w pilotów i z pilotami brytyjskimi. Danusi trudno się było dostać do kokpitu
za to Marta dostała nawet czapkę brytyjską do zmierzenia.
Na Heathrow nie pozostało nam nic innego niż tankować, bo przez opóźnienie uciekł nam samolot do Los Angeles.Polecieliśmy za karę do Nowego Jorku, gdzie przymusowo spędziliśmy noc w hotelu.

Teraz wreszcie może zasnę, mój zegar hawajski wskazuje godzinę 12:30 w południe.

CDN

Chciałam połączyć Wszystkich Świętych z Halloween, żeby wnuki miały coś charakterystycznego dla tego święta – na pomarańczowo. Okazało się, że przeważył Halloween, jedyny ślad Wszystkich Świętych to postawienie światełek pod drzewami upamiętniającymi naszych rodziców. Nie nadawałam się na matkę i nie nadaję się na babcię.

….Proszę o wsparcie, bo już tego nie wytrzymam. Zawiodłem jako ojciec i mężczyzna. Niedawno mój 20-letni syn oświadczył, że jest heteroseksualistą i spotyka się z dziewczyną. Starałem się wychować go w duchu nowoczesnej tolerancji i postępu, wolnej od zaściankowego, katolickiego zabobonu. W domu dbałem, aby zawsze były nowoczesne i rzetelne periodyki do czytania- Wyborcza, Newsweek, z których mój syn poznawał świat. Zamiast Misia Uszatka oglądaliśmy Kropkę nad i, Szkło kontaktowe i Tomasz Lis na żywo. Na zabawy choinkowe w szkole synka przebieraliśmy za geja, a nie kowboja albo policjanta. Kiedy syn powiesił nad łóżkiem plakaty Pameli Anderson, Bruce`a Lee i samochód rajdowy, zerwałem je i powiesiłem Eltona Johna, Kazimierę Szczukę i Magdalenę Środę. Po cichu marzyłem, że syn zostanie prominentnym działaczem gejowskim. Marzyłem o tym, aby pewnego dnia przedstawił mi swojego chłopaka. Nieśmiało liczyłem, że zwiąże się z Afro-Europolakiem lub Europolakiem wyznania Mojżeszowego. Puchłem z dumy na myśl o tym, jak nowoczesny i postępowy będzie mój syn. Oczyma wyobraźni widziałem go w lateksowym ubraniu dumnie paradującego obok Biedronia w pierwszym rzędzie parady gejowskiej. A tu taki zawód mnie spotkał! Próbowałem nakłonić go do jakiegoś zamanifestowania nowoczesności, np. apostazji, ale nie chce o tym słyszeć. Spalę się ze wstydu przed moimi wykształconymi i nowoczesnymi znajomymi. Gdybym to tylko przewidział, nakłoniłbym moją partnerkę życiową do usunięcia niewdzięcznego płodu. Uniknęlibyśmy wstydu a i status społeczny dzięki aborcji by się nam podniósł.

Czy są jakieś grupy wsparcia dla rodziców, których dotknęła podobna tragedia? Może organizacja Nigdy Więcej pomoże? Chciałbym wyleczyć syna, ale nie wiem gdzie się udać.

Już wiem co to jest palec trzaskający, po angielsku trigger finger, czyli palec cynglowy.
To jest taka przypadłość stanu zapalnego ścięgna – powstaje obrzęk, ból i trzaskanie przy ruchu.

W związku z odrzuceniem przez sąd zakazu żebrania wydanego przez komunę Vellinge w Szwecji dowiedziałam się, że istnieje rozróżnienie przypadkowego żebrania i żebrania profesjonalnego. To drugie nazywa się bettleri.
Język waży, szczególnie w prawodawstwie.
Komuna odwołała się od decyzji sądu do wyższej instancji. Ciąg dalszy nastąpi.

Szumiał las, śpiewał las,
gubił złote liście,
świeciło się jasne słonko
chłodno a złociście…
Rano mgła w polu szła,
wiatr ją rwał i ziębił:
opadały ciężkie grona
kalin i jarzębin…
Każdy zmierzch moczył deszcz,
płakał, drżał na szybkach…
I tak ładnie mówił tatuś:
– Jesień gra na skrzypkach…

… tak odbierałyśmy publiczność w pierwszej części naszego występu w Grill Taverna. Jola się bardzo napociła aż w końcu trochę się rozkręcili, ale trzeba było postawić im do wyboru prawo: czy biją kabaret czy brawo.

Wojtek jako Towarzysz Rudy zdobył sobie najwięcej zwolenników, sprawdźcie na FB Grill Taverna

Stabilizacja motylka to szpilka

Gęby za lud krzyczące sam lud w końcu znudzą.
I twarze lud bawiące na końcu lud znudzą.
Ręce za lud walczące sam lud poobcina.
Imion miłych ludowi lud pozapomina.
Wszystko przejdzie. Po huku, po szumie, po trudzie
Wezmą dziedzictwo cisi, ciemni, mali ludzie.

Koniecznie zobaczyć!!! Ale przed seansem lepiej się trochę znieczulić, bo film jest bardzo mocny, nie w stylu hollywoodzkim. W roli głównej: Wojna. Statyści to żołnierze i cywile. Powiew historii łatwo zdmuchnie każdego, admirała, szeregowca czy cywila. Jedyne co człowiek może przeciwstawić walcowi historii to wolna wola. Mimo paraliżującego lęku wybrać zachowanie godności ludzkiej.

Nie wiem jak to robią twórcy filmu, ale widownia boi się razem z żołnierzami, jesteśmy na wojnie. Muzyka przyczynia się do tego walnie, ale tylko przyczynia. Wszystko tu współgra: oszczędność dialogów, dźwięk, filmowanie z perspektywy pojedynczego żołnierza, itd.

Ujęcia z lotu ptaka pokazują poprawne kolejki grenadierów, strzelców, itd, na plaży. Po każdym bombardowaniu ustawiają się porządnie ponownie do kolejek oczekujących na łodzie ewakuacyjne. 400000 żołnierzy na plaży śmierci i nie powstaje chaos, silniejsi się nie przepychają? Czy tak byłoby też dzisiaj?

Nie ma tu bohaterów, są tylko ludzie, którzy nie zgadzają się na pomiatanie sobą przez historię. Admirał nie ucieka ostatnią łodzią do Anglii – zostaje walczyć z Francuzami. Właściciel jachtu wyrusza ze spokojnego wybrzeża Anglii wprost w zawieruchę wojenną, żeby ratować żołnierzy brytyjskich okrążonych na plaży w Dunkierce kordonem wojsk niemieckich. Żołnierz walczy o przeżycie starając się nie stracić przy tym godności ludzkiej. W tej bezlitosnej cielesnej walce wręcz ze śmiercią nie ma miejsca na jakąś ojczyznę. Jest ona raczej gdzieś w podświadomości – bez walki nie będzie do czego wracać bo obcy zajmą twój dom.

Cóż za chichot historii. Obcy np w Nacka zajmują domy wraz ze swoim haremem. Mało – sami im za to płacimy. Jak bardzo różni się to od mentalności z Dunkierki. Czy są jeszcze mężczyźni gotowi stawić życie w obronie wspólnoty, tradycji? Ale jakiej wspólnoty, jakiej tradycji skoro w nastałej nam epoce nomadyzmu jesteśmy bez korzeni. Każdy emigrant się do tego przyczynia, ja też, nie tylko właściciel haremu w Nacka.

Jordan B. Peterson po polsku, jak zwykle fenomenalny

Ostatnio zauważam coraz więcej przejawów tendencji ciosania człowieka na członka społeczeństwa. Widzę w tym niebezpieczeństwo tworzenia swołeczeństwa. Jak wszyscy wtopią się w tłum zostanie tylko tłum.

Hemar łądnie to ujął:

Ludzkość to całość, jak wiadomo, a nie zaś zbiór, gdzie byle homo
może na własną rękę rościć sobie pretensje do wolności.
Za filozofa idąc radą, nareszcie sobie to uświadom,
że Wolność właśnie tkwi w przymusie i z entuzjazmem, poddaj mu się.
By mogła zapanować Równość, trzeba wpierw wdeptać wszystkich w gówno;
by człowiek był człowieka bratem, trzeba go wpierw przećwiczyć batem;
wszystko mu także się odbierze, by mógł własnością gardzić szczerze.

Wesoły autobus odjechał zostawiając wielu chętnych bez biletu, bo brakło miejsc! Chętni stawili się nawet z Opola i Krakowa! Sława kabaretu zatacza coraz szersze kręgi. Wcale nas to nie dziwi. Ludzie pragną współtworzyć kulturę a nie tylko konsumować, a to właśnie im gwarantujemy! Nazywa się to modnie kulturą partycypatorską, lub kulturą uczestnictwa. Ten niby nowy “trynd” był bardzo dobrze znany mojej cioci Władzi w Libertowie. Powiedziała mi kiedyś, że wesołe życie skończyło się w Libertowie wraz z nastaniem telewizji. Ludzie gapią się na innych zamiast sami się wysilać twórczo. Jeśli braknie tej kultury podstawowej najszerszych kręgów, czyli tzw ludowej, to z czego będą czerpać nasi Szopeni i Szymanowscy? Ludzie! Opamiętajcie się! Dość otępiałego patrzenia w szklane oczko! Współtwórzcie!

Bierzmy wszyscy z towarzysza Rudego! Jego kreacja rudego widza przejdzie do historii.

Na wieść o śmierci Stalina dwóch robotników wyskoczyło z Pałacu Kultury. Jeden po wódkę a drugi po zagrychę.

Marxt, Dengels, Elenin i Htalin

Prezenterka w serialu “Scorpion”, emitowanym przez amerykańską telewizję CBS, opowiada o kryzysie militarnym na Białorusi.

Zaczęło się od zrzucania generałów wojny secesyjnej z pomników, teraz leci już Kolumb. Ostatecznie to on był pierwszym najeźdźcą Ameryki Północnej. Gdyby nie najechał to byłoby tam może teraz tak dobrze jak np w Etiopii – to kraj afrykański, który nigdy nie został skolonizowany. Można też porównać inne nieskolonizowane państwo w Afryce Liberię, z jego skolonizowanym sąsiadem Wybrzeżem Kości Słoniowej: BNP na głowę 900 dolarów w Liberii, 4 razy większe w Wybrzeżu. Ludzie jak zwykle głosują nogami – z Liberii migrują do Wybrzeża.

czwartek 17 sierpnia: Hiszpania Cambrils,
piątek 18 sierpnia: Finlandia Turku

średnio 1 na miesiąc w Europie:
17 sierpnia Barcelona
9 sierpnia Paryż (dżihadista wjeżdża w żołnierzy francuskich, 6 rannych, nie było nawet małej notki w prasie)
3 czerwca Londyn Bridge
22 maja Manchester
7 kwietnia Sztokholm
2 kwietnia metro w Petersburgu
22 marca Westminster Bridge
3 luty Luwr

Czytam zawsze wpisy Eddie Omar na blogu Det goda samhället. Tym razem Eddie zacytował znanego komika szwedzkiego pochodzenia kurdyjskiego, który tutaj walczy ze szwedzkim nacjonalizmem.
Kurdowie nie są ani Turkami ani Arabami ani Persami. Tak jak Szwedzi nie są Rosjanami, Niemcami czy Finami. Kurdowie chcą tylko tego co inne narody. Decydować o sobie i swoim kraju. To przecież k…. zwykła sprawiedliwość.

Eddie zamienił Kurdowie w tym zdaniu na Szwedzi.
Szwedzi nie są ani Turkami ani Arabami ani Persami. Tak jak Kurdowie nie są ani Turkami ani Arabami ani Persami. Szwedzi chcą tylko tego co inne narody. Decydować o sobie i swoim kraju. To przecież k…. zwykła sprawiedliwość.

Pobił go jego własną bronią etniczną!

2 sierpnia podłożono ogień pod magazyny policyjne pod Goteborgiem. Trwa dochodzenie.
Muszę stwierdzić, że mieszkam w kraju typu Meksyk, tyle że chłodniej. Tam kryminaliści nie boją się policji. Tu też nie. Stwierdziłam jeszcze inne podobieństwo.

W nocy nie mogłam spać, bo po północy pojawił się potworny smród w powietrzu. Googlowanie przyczyny nic nie dało, więc doniosłam o dziwnym smrodzie mejlem do naszych służb bezpieczeństwa. Dostałam odpowiedź że prawdopodobnie przyczyną był pożar magazynu. 30 lat temu nie przyszłoby mi do głowy wątpić, że otrzymałam prawdziwą odpowiedź, nie manipulowaną. Dzisiaj się zastanawiam. Instytucje państwowe i publikatory straciły autorytet. Same sobie winne.

I tu rzeczywistość się zapętla. Kryminaliści podpalają policję, bo nie czują jej autorytetu. Policja wydaje opaski “nie molestuj mnie” i podważa swój autorytet.