Biuro Spraw Beznadziejnych

Osoba która zasłynęła byciem sławną.

Zastanawiam się skąd bierze się parcie na ekran. Dlaczego, żeby być celebrytą wystarczy być znanym?
Jeszcze tak niedawno temu człowiek starał się w sobie znaleźć prawdę, głos Boga.

Samotność – cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi?
Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą myśl wysłucha
Obejmie okiem wszystkie promienie jej ducha?
…
Ty Boże, ty naturo! dajcie posłuchanie.
Godna to was muzyka i godne śpiewanie.

Może to właśnie brak wiary w inny niż społecznie postrzegany wymiar powoduje, że tak bardzo liczy się ilość. Kiedyś można było doskonalić swój charakter bez potrzeby przywoływania tłumu na świadka. Ten najważniejszy doskonały osąd boski został teraz zastąpiony przez akceptację tłumu.

Powstaje tylko wtedy kiedy każdy myśli niezależnie od siebie. To bardzo ważny aspekt wsi internetowej: pamiętać o krytycznym samodzielnym podejściu do tego co inni sądzą. Razem możemy dojść bliżej do prawdy niż oddzielnie, ale nie jako tłum tylko jako jednostki.

Mrówki tworzą świetnie funkcjonujące społeczeństwa. Zdarza się jednak, że kiedy mrówki stracą orientację, stosują prosty algorytm: podążaj za mrówką przed tobą. Kończy się to zazwyczaj tym, że mrówki chodzą w kółko aż zdechną.

W demokracjach gdzie każdy ma prawo głosu, nie stanowi problemu jeśli nawet 90% głosujących jest totalnymi ignorantami. O wyniku zadecyduje 10% zorientowanych, bo głosy niezorientowanych się zniosą – są przecież przypadkowe. Niestety badania wykazują, że nie są przypadkowe, są wynikiem uprzedzeń.
Uprzedzenie 1 – lepiej coś robić niż nie robić nic
Uprzedzenie 2 – lepiej robić to u siebie niż zlecać obcokrajowcom
Uprzedzenie 3 – rynkowe rozwiązania są korzystne dla jednostek nie społeczeństwa
Uprzedzenie 4 – będzie gorzej